وبلاگ شخصی کاظم آل یاسین

جستجوی این وبلاگ

لنگرگاه خیال

دوشنبه, آذر ۱۲, ۱۳۹۷

دریافت پیوند
Facebook
Twitter
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

دریافت پیوند
Facebook
Twitter
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار

گزارش خانم فاطمه تمیمی - كتاب امثال و حكم مردم عرب ایران

کفن های شهرداری

كفن هاي شهر داری به درستی کسی اسم و رسمش را نمی شناخت. او را «تمام» صدا می زدند. وقتی در جمع نباشد لقب های دیگری به او می دادند: «تمام تندخو»، «کر» و یا بچه دزد. در لقب دادن به او اختلاف نظر می کردند. شاید دلیلش به کم حرفی و سکوت او بر می گشت. از حرف زدن درباره ی پدر و خانواده اش خودداری می کرد. می گفت: - کافیه بدونید اسمم تمامه. ساکت می شد، بعد مثل اینکه که با خودش حرف بزنه ادامه می ده: خدا عمرم را کوتاه کنه. خدا روزی رو لعنت کنه که به دنیا اومدم. اگر کسی اصرار کند با او حرف بزند، مثل سنگ ساکت می شد. نفسش بند می آمد، انگار می خواست به درونش بخزد. زمانی که پافشاری زیاد می شد، یکدفعه از کوره در می رفت و می گفت: - من چیزی نیستم. نه تمامم و نه دیو. مردم، منو به حال خود بذارید. چند روز از عمرم نمونده. از آینده کسی خبر نداره. - تمام، می خوای بمیری؟ - مرگ، هزار بار بهتر از این زندگی یه. - تو شکوه و شکایت رو دوست داری؟ زندگی ات بهتر از دیگرونه. هر روز توی یک خون های، می خوری و می نوشی. - کاشکی کسی که حرف می زنه مثِ من زندگی کنه. حرف های

تاریخ مالیات از آغاز تا امروز

‏با پشتیبانی Blogger

تصاویر زمینه ایجادشده توسط 5ugarless